Ölüm sekeratından maksat, ölüme yakın sürede çekilen şiddetli acılar ve sıkıntılardır. Dünya hayatının sonu bu sekeratı çekmektir. Bu sekeratın şiddetinden sakınmak için, günahlardan kaçınmak ve salih amel işlemek zorunluluğu vardır. Onun için Lokman Hekim oğluna:“Oğlum! Yaşarken sekeratı unutma.” diye nasihat etmiştir.
Yaşarken sekeratı unutmamak, oturup yas tutmak değil, sekeratın şiddetini artıran günahlardan sakınmak ve onu hafifletici amelleri işlemektir. Hz. Peygamber (sallallahu aleyhi vesellem) dualarında:

" Cehennem ateşinden ve kabir azabından -u Zülcelal'e sığındığı gibi, sekerat azabından da O'na sığınır ve: ''ım! Ölüm sekeratımı kolaylaştır.' ” (Müttefekun Aleyh)derdi.
Sekeratın son aşaması da ruhun çekilmesidir. Bu olay, iyi olan kimseler için oldukça kolay, kötü olanlar için ise son derece zordur. Hasan (R.A.)' dan gelen bir rivayette Hz. Peygamber (S.A.V.) ölümün elem ve acısını anlatırken:

“O, üç yüz kılıç darbesi kadardır.” (İbn Ebi'd-Dünya)buyururdu.
Şeddad b. Evs şöyle demiştir: “Mü'min için dünya ve ahirette en şiddetli acı ölümdür. O, çengel ile çekip içini çıkarmaktan, makasla biçilmekten ve tencerede kaynamaktan daha da zordur. Eğer bir ölü dirilip ölüm acısını haber verse, artık hayattakiler hiçbir şeyden zevk alamaz hale gelirlerdi.”

Hz. Peygamber (S.A.V.) şöyle buyurmuştur:

“Biriniz ni'met ve azap göreceğini öğrenmedikçe ve cennet ya da cehennemdeki yerini seyretmedikçe ölmez.” (İbn Ebi'd-Dünya)

Bir kimsenin kendisini ölüm sekeratından selametli bir şekilde muhafaza edebilmesi için, o vakit gelip çatmadan önce, -u Zülcelal' in emir ve nehylerini yerine getirmeye gayret ederse, inşallah rahat ve güzel bir şekilde bu dünyadan ayrılır. Nitekim -u Zülcelal ayet-i kerimede şöyle buyurmuştur:

O kimseler ki, melekler onların ruhunu rahat ve hoş bir şekilde alırlar.” (Nahl; 32)
Hasan-ı Basri şöyle demiştir: “Mü'minin rahatlığı, ancak -u Teala' ya mülaki (kavuşacağı) olacağı zamandır.”